Παραπονιούνται για πόνο στις αρθρώσεις, ορισμένοι ασθενείς αντιμετωπίζουν τη διάγνωση της «αρθρώσεως», άλλοι - «αρθρίτιδα». Όταν συναντηθούν, αντάλλαξαν περιγραφές των συμπτωμάτων τους σε μια συνομιλία, καταλήγουν ξαφνικά στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μόνο μία ασθένεια, καθώς εκδηλώνεται σχεδόν το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις! Το ερώτημα παρασκευάζεται: ποιες είναι λοιπόν οι διαφορές μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρώσεως; Πράγματι, πολλοί συγχέουν αυτές τις ασθένειες, αλλά παρά την ομοιότητα των συμπτωμάτων, η αρθρίτιδα και η αρθροπάθεια είναι διαφορετικές ασθένειες με σημαντικές διαφορές στην κλινική πορεία. Δηλαδή, η κατανόηση της αιτίας της νόσου, ο μηχανισμός εμφάνισης και ανάπτυξής της οδηγεί σε αποτελεσματική θεραπεία.
Αρθρίτιδα και αρθροπάθεια: τι ενώνει
Η εμφάνιση αρθρίτιδας και αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί τόσο από έναν μόνο παράγοντα όσο και από έναν συνδυασμό πολλών λόγων. Και οι δύο ασθένειες μπορούν να αναπτυχθούν υπό την επίδραση, για παράδειγμα, τραύματος ή σακχαρώδους διαβήτη. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ασθενείς εμφανίζουν εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στον αρθρικό χόνδρο, οι οποίες οδηγούν σε σοβαρό πόνο, και σε ορισμένες περιπτώσεις σε περιορισμένη κινητικότητα. Ο στόχος των ασθενειών είναι οι αρθρώσεις και οι περιαρθρικοί ιστοί του σώματος, ιδίως η άρθρωση του γόνατος. Οι ασθενείς, που μερικές φορές ξεπερνούν τον πόνο, εξυπηρετούνται και χωρίς αποτελεσματική θεραπεία, όλες οι προσπάθειές τους μειώνονται στο μηδέν. Ο ασθενής χάνει την ικανότητά του να εργάζεται, αποκτώντας ανικανότητα σε αντάλλαγμα.
Σύμφωνα με την αποδεκτή ταξινόμηση του ICD-10, η αρθρίτιδα και η αρθροπάθεια συνδυάζονται σε μία υποομάδα "Arthropathies" - διαταραχές που επηρεάζουν κυρίως τις περιφερειακές αρθρώσεις (άκρα).
Αρθρίτιδα και αρθροπάθεια: διαφορές
Μερικές φορές είναι αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια η σκανδάλη που προκάλεσε μία από αυτές τις δύο ασθένειες, αλλά οι συνέπειες αναπτύσσονται το ίδιο: πόνος και δυσκαμψία, οίδημα, πρήξιμο, ερυθρότητα, ερυθρότητα του δέρματος στην πληγείσα περιοχή γίνονται αισθητά στην άρθρωση κ. λπ. Σύγχυση στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο εντελώς διαφορετικές παθολογίες μπορούν να είναι μόνο ένα άτομο χωρίς ιατρική εκπαίδευση, ενώ ένας γιατρός μπορεί εύκολα να διαχωρίσει το ένα από το άλλο.
Η κύρια διαφορά είναι ότι εάν η άμεση αιτία της αρθροπάθειας είναι μηχανική βλάβη, πάρα πολύ ή δυσανάλογο φορτίο στην αρθρική συσκευή, αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία, τότε η αρθρίτιδα εκδηλώνεται ως φλεγμονώδης διαδικασία στην άρθρωση και στους περιαρθρικούς ιστούς. Με την αρθροπάθεια, οι μετρήσεις αίματος είναι φυσιολογικές, δεν προκαλείται βλάβη σε άλλα όργανα και συστήματα. Με την αρθρίτιδα, παρατηρείται η αντίθετη εικόνα: συγκεκριμένες πρωτεΐνες, αυξημένη ESR και λευκοκύτταρα θα προσδιοριστούν στο αίμα. Η παθολογική διαδικασία περιλαμβάνει την καρδιά, τα νεφρά και το ουρογεννητικό σύστημα.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι η αρθροπάθεια επηρεάζει κυρίως τις αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου, οι οποίες φέρουν ένα μεγάλο σταθεροποιητικό φορτίο. Η αρθρίτιδα προτιμά μικρές αρθρώσεις των χεριών, των ποδιών, της άρθρωσης του καρπού, λιγότερο συχνά επηρεάζει τον αγκώνα, το γόνατο, το γοφό.
Τι προκαλεί αρθροπάθεια;
Η αρθροπάθεια ορίζεται από τους ειδικούς ως μη φλεγμονώδης νόσος των αρθρώσεων, η οποία έχει χρόνια και προοδευτική πορεία. Ως αποτέλεσμα των εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών, ο αρθρικός χόνδρος καταστρέφεται. Συχνά, η αρθροπάθεια συνοδεύεται από φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης των αρθρώσεων ή των συνδέσμων (αρθρίτιδα), η οποία συμβάλλει επίσης στην καταστροφή των αρθρικών δομών.
Ακριβώς λόγω της αρθρίτιδας στην αγγλική ιατρική βιβλιογραφία, η οστεοαρθρίτιδα ονομάζεται οστεαρθρίτιδα, χρησιμοποιώντας το επίθημα "-it" ως ένδειξη της παρουσίας μιας φλεγμονώδους διαδικασίας. Αν και η αρθρίτιδα δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αρθροπάθειας, μπορεί να συμβεί χωρίς αυτήν.
Πιστεύεται ότι η αρθροπάθεια είναι το μεγαλύτερο μέρος των ηλικιωμένων. Πράγματι, με την ηλικία, ο κίνδυνος βλάβης στις αρθρώσεις αυξάνεται σταθερά, αλλά οι αθλητές έχουν επίσης υψηλό κίνδυνο να πάθουν την ασθένεια λόγω υπερβολικής σωματικής άσκησης ή παραβίασης της τεχνικής εκτέλεσης, για παράδειγμα, ασκήσεων δύναμης. Επιπλέον, τα ακόλουθα μπορούν να οδηγήσουν στην καταστροφή του αρθρικού-συνδέσμου συσκευής:
- κληρονομική προδιάθεση
- συγγενείς ή επίκτητες παθολογίες ανάπτυξης αρθρώσεων (δυσπλασία, αποκόλληση της επιφύσεως των οστών, υπερκινητικότητα των αρθρώσεων κ. λπ. ),
- η παρουσία μεταβολικών και ορμονικών διαταραχών, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης,
- υπέρβαρο και παχυσαρκία.
Δανοί επιστήμονες έχουν πραγματοποιήσει μια μελέτη παραγόντων κινδύνου για πρωτογενή οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του ισχίου και του γόνατος. Ως αποτέλεσμα, αποδείχθηκε ότι ο γενετικός παράγοντας και το περιβάλλον έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στις μεγάλες αρθρώσεις στήριξης. Εάν μιλάμε για την άρθρωση του ισχίου, τότε το πιο σημαντικό για την ανάπτυξη της παθολογίας είναι τα γενετικά (47%) και οικολογικά (22%) συστατικά. Εν τω μεταξύ, για την ανάπτυξη της ίδιας παθολογίας στην άρθρωση του γόνατος, οι διαφορές ηλικίας και φύλου έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, ειδικά μετά από 50 χρόνια, καθώς και διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Η καταστροφή ιστού χόνδρου μπορεί επίσης να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα φλεγμονωδών παθήσεων των οστών και των αρθρώσεων (ουρική αρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα κ. λπ. ).
Τι είναι η αρθρίτιδα;
Η αρθρίτιδα αναφέρεται συνήθως ως ολόκληρο το φάσμα των φλεγμονωδών αρθρώσεων των αρθρώσεων. Εάν η ασθένεια επηρεάζει μία άρθρωση, είναι η μονοαρθρίτιδα, περισσότερες από μία - πολυαρθρίτιδα. Διάκριση μεταξύ αρθρίτιδας ως ανεξάρτητης ασθένειας και ως εκδήλωση άλλων παθολογιών. Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για ρευματοειδή, σηπτική αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα. Στο δεύτερο - για την ψωριασική και αντιδραστική αρθρίτιδα. Η φλεγμονώδης διαδικασία στις αρθρώσεις μπορεί επίσης να είναι συνέπεια της προηγούμενης ηπατίτιδας, της νόσου του Lyme (boreliosis που προκαλείται από κρότωνες), της κοκκιωματώσεως.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου επιτίθεται κατά λάθος στους δικούς του ιστούς. Σε αυτήν την περίπτωση, εκτός από τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις σε άλλα όργανα, η φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης των αρθρώσεων συμβαίνει χωρίς τη διείσδυση ενός μικροβιακού παθογόνου σε αυτό. Οι αρθρώσεις διογκώνονται, εμφανίζεται πόνος, μειωμένη κινητικότητα.
Μια άλλη μορφή αρθρίτιδας είναι η ουρική αρθρίτιδα, μια συστηματική ασθένεια λόγω ακατάλληλου μεταβολισμού. Η περίσσεια ουρικού οξέος εναποτίθεται στην αρθρική επιφάνεια, προκαλώντας φλεγμονή. Μεγάλης σημασίας για την ανάπτυξη της νόσου είναι η κληρονομικότητα, ο ορμονικός παράγοντας (στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνδρες είναι άρρωστοι) και η ανθυγιεινή διατροφή. Συχνά, η ουρική αρθρίτιδα συγχέεται με αρθριτικές βλάβες στο δάκτυλο.
Η ανάπτυξη ορισμένων τύπων αρθρίτιδας προκαλεί τη διείσδυση παθογόνων μικροοργανισμών στον αρθρικό χώρο, συνήθως βακτήρια.